سنگ نگاری و زمین شیمی توده های آتشفشانی میو-پلیوسن شمال شهر بابک، با نگرشی بر ماگماتیسم آداکیتی نئوژن

سنگ های آتشفشانی میو-پلیوسن شمال شهر بابک (توده های تریشکوه، میدوک و سارا) در استان کرمان بخشی از کمربند ماگمایی ارومیه-دختر است که از نوع آندزیت و داسیت هستند. این سنگ ها دارای بافت پورفیری و درشت بلورها شامل: پلاژیوکلاز، سانیدین، آمفیبول، بیوتیت و کوارتز است. بر اساس بررسی داده های زمین شیمیایی، این سنگ ها مجموعه ای از سنگ های آهکی-قلیایی پتاسیم متوسط تا پتاسیم بالا را تشکیل داده اند و از عناصر lree و lile غنی و از nb و ti تهی شده اند. در نمودارهای بهنجار شده با کندریت دارای شیب ملایمی از عناصر نادر خاکی سبک به سمت عناصر نادر خاکی سنگین و بدون بی هنجاری منفی اوروپیوم هستند و در یک محیط فرورانشی متعلق به حاشیه فعال قاره ای شکل گرفته اند. این سنگ ها حاوی مقادیر بالای la/yb، sio2، sr و sr/y و مقادیر پایین تر mgo، y و yb نسبت به سنگ های آتشفشانی آهکی–قلیایی معمولی هستند و ویژگی های آداکیتی پر سیلیس را دارد. تهی شدگی از عناصر نادر خاکی سنگین و y نشان دهنده حضور گارنت و هورنبلند در سنگ منشأ است. بر اساس داده های بالا منشأ این سنگ ها شاید گارنت–آمفیبولیت باشد که در اثر فرورانش لیتوسفر اقیانوسی نئوتتیس به زیر پهنه ایران مرکزی حاصل شده است.